Folna kiselina je jedan od najvažnijih vitamina za ljudsko zdravlje.

Uloga folne kiseline u neuronima:

• značajan broj njenih derivata, pod nazivom folati, su kofaktori mnogih enzima koji učestvuju u sintezi amino-kiselina, odnosno proteina
• učestvuje u biosintezi nukleotida, tako da ima ključnu ulogu u sintezi DNK i RNK, a sa druge strane definiše podelu ćelija
• utiče na aktivnost gena pri regeneraciji nervnih ćelija

Vitamin B12 je neophodan za proizvodnju mijelina.
Igra ključnu ulogu u dve značajne biohemijske reakcije u ljudskom organizmu:

• formiranje metionina procesom metilacije homocisteina
• formiranje tetrahidrofolata neophodno je za sintezu purina i pirimidina, a samim tim DNK i RNK, kao sekundarnog produkta ove reakcije

Transformacija L-metilmalonil koenzima A u sukcinil koenzim A je od velikog značaja u formiranju mijelinskog omotača.

Ukočenost, trnjenje i gubitak senzibiliteta su simptomi koji se manifestuju u perifernoj neuropatiji nastaloj zbog nedostatka vitamina B12.

Prema statističkim podacima između 5% i 20% odraslog stanovništva ima nedostatak vitamina B12, a više od 40% ima ispoljen nizak nivo vitamina B12 u plazmi.

Nakon apsorpcije vitamin B6 se transformiše u piridoksal pirofosfat koji je važan kofaktor u višestrukim metaboličkim reakcijama aminokiselina, glukoze i lipida.

Kod odraslih osoba neuropatija nastala usled nedostatka vitamina B6 počinje sa trnjenjem, parestezijama ili žarećim bolovima u stopalima, a posle ascedentnom propagacijom zahvata noge i ruke.

Neurološki pregled ukazuje na prisustvo polineuropatije sa smanjenjenom distalnom osetljivošću, oslabljenim tetivnim refleksima, ataksijom i blagom distalnom slabošću.

Iako je vitamin B6 prisutan u prilično velikom broju namirnica, nakon njihove obrade one gube i do 70% ovog vitamina.

S druge strane vitamin B6 ne može da se sintetiše, tako da je primena hrane ili dodataka ishrani bogatih ovim vitaminom od suštinskog značaja.

Vitamin B1 je prisutan u većini biljnih i životinjskih tkiva. Resorbuje se u tankom crevu pasivnom difuzijom i aktivnim transportom, a potom se brzo transformiše u tiamin difosfat (TDP) koji je fiziološki aktivan oblik vitamina B1.

TDP služi kao osnovni kofaktor u procesima oksidacije (ćelijskog disanja), u proizvodnji adenozin trifosfata (ATP), u sintezi glutamata i Y-aminoadipinske kiseline i kao dobra podrška u stvaranju mijelinskog omotača.

Deficit tiamina dovodi do neuropatije poznate kao Beri-Beri koja je prvi opisan sindrom deficijencije kod ljudi.

Umor, razdražljivost i mišićni grčevi mogu da se pojave u roku od nekoliko dana ili nedelja kao rezultat nedostatka ovog vitamina u ishrani.

Klinička slika deficita tiamina počinje sa distalnim gubitkom osetljivosti, žarećim bolom, parestezijama i mišićnom slabošću u nogama i stopalima.

Vitamin B3 se resorbuje u crevima prostom difuzijom. Niacin i njegov derivat nikotinamid (uključeni u sastav NAD i NADP) su važni za metabolizam ugljenih hidrata, masti, proteina kao i za prenos intraćelijskih signala i reparacije DNK u ćelijama.

Nedostatak niacina u ishrani može izazvati mučninu, kožne i labijalne lezije, anemiju, glavobolju i umor.

Pelagra je oboljenje nastalo usled nedostatka vitamina B3, a njen klasični klinički trijas je demencija, dermatitis i dijareja.